سرمقاله
Article data in English (انگلیسی)
سرمقاله
قرآن مهجور و حوزه معمور؟!
الف) با آغاز سال جدید تحصیلى و با شروع دور جدید مدیریت در حوزه علمیه قم، بجاست که متذکر این نکته شویم که دو کتاب قرآن و نهج البلاغه ـ که اخ القرآن است ـ هنوز هم چندان که باید و شاید در متن درس و بحث اساتید و فضلا و طلاب قرار نگرفته اند و به نحو شایسته و بایسته به تحقیق،تدقیق و تعمیق در محتواى معارف این دو کتاب گرانسنگ پرداخته نمى شود. آیا بدان میزان که در «لا تنقض الیقین بالشک» بحث و فحص مى شود، در معناى «الله الصمد» تعمق و تدبر صورت مى گیرد؟ آیا به همان مقدار که در باب «صحیح و اعم» صرفِ وقت مى شود، براى درک مفهوم «و اذا الوحوش حُشرت» وقت مصروف مى گردد؟! نهج البلاغه نیز همچون قرآن مهجور و تنهاست و جا دارد که براى درک و فهم معارف بلند آن، برنامه ریزى دقیق و عمیقى صورت گیرد و طلاب و فضلاى بیشترى به این کتاب ارجمند بپردازند و در اقیانوس بیکرانه آن، غور و خوض نمایند.
بیایید باور کنیم که اگر «قرآن» در میان ما مهجور باشد، حوزه علمیه ما معمور نخواهد شد.
ب) یکى از طرح ها و نقشه هاى استعمار در کشورهاى اسلامى همواره این بوده و هست که به هرگونه که مى تواند قرآن را از صحنه زندگى فردى و اجتماعى مردم کنار بزند و از نقش و تأثیر مثبت قرآن در رفتار و سلوک مسلمانان بکاهد. آخرین نغمه اى که اینک ساز کرده اند این است که فرهنگ قرآن مانند زبان قرآن، رنگ و صبغه قومیت و عربیت دارد و لذا مخاطب این کتاب، ما انسان هاى قرن بیستم نیستیم، بلکه مخاطب آن اقوام و اعراب بدوى بوده اند که عصر آنان سپرى شده است و هم از این روست که اینک قرآن دیگر مخاطبى ندارد.
جوانان و به خصوص دانشجویان عزیز ما باید توجه و دقت داشته باشند که اولاً: قرآن کتاب هدایت براى همه انسان ها (ناس) است و ثانیاً: فرهنگ قرآن، عربیت و عجمیت ندارد و این دو از صفات لغات و واژه هاى زبانى هستند و ثالثاً: اگر فرهنگ قرآن، فرهنگ عربى بود، امروزه این کتاب مقدس، پرتیراژترین کتاب دنیا نبودو بیش از یک میلیارد مسلمان با ملیت هاى گوناگون، پیرو و مخاطب آن نبودند.
ج) شکر و سپاس خدا را که امروزه در جامعه ما رغبت نونهالان به حفظ قرآن، فراوان است. امید بدان روزى مى بریم که در جامعه ما در کنارِ حافظانِ زبان قرآن، محافظانِ فرهنگ قرآنى نیز فراوان باشند و استوار و محکم از ارزش ها و معارف وحیانى این سراج منیر پاسدارى کند و در نقطه نقطه این خاک، عطر گل هاى محمدى و شکوفه هاى قرآنى بپراکَنَند. والسلام .
سردبیر
