صفحه‌ها: 59-
تاریخ دریافت: 1387/10/08تاریخ پذیرش: 1390/02/21
چکیده:
در فرایند تربیت اسلامى، براى تربیت انسانها، روشهاى گوناگونى سفارش شده است. «عادت دادن» یکى از روشهایى است که از صدر اسلام تاکنون مورد تأکید بوده است. نظر به اینکه تعلیم و تربیت نیز در حد وسیع با آموزش سر و کار دارد، باید دید جریان عادت دادن در چه صورتى جنبه تربیتى پیدا مىکند و تا چه اندازه مىتواند روش مؤثرى براى تربیت اسلامى انسان باشد.
این مقاله، با روش تحلیلى ـ استنباطى، ضمن شناسایى دقیق مفهوم عادت و عوامل مؤثر بر آن، جایگاه این روش از دیدگاه آموزههاى دینى، فلسفى و روانشناختى، آثار تربیتى و موانع و چالشهاى فراروى آن را مورد بحث قرار داده است.
نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که اگرچه عادت دادن در مراحلى از زندگى، به ویژه در دوران کودکى، مىتواند روش مؤثرى براى تربیت دینى یا اسلامى باشد، اما در مراحل بالاتر ارزش تربیتى آن به دلیل عدم سازگارى کامل با جریان تفکر منطقى، کاهش مىیابد.
در فرایند تربیت اسلامى، براى تربیت انسانها، روشهاى گوناگونى سفارش شده است. «عادت دادن» یکى از روشهایى است که از صدر اسلام تاکنون مورد تأکید بوده است. نظر به اینکه تعلیم و تربیت نیز در حد وسیع با آموزش سر و کار دارد، باید دید جریان عادت دادن در چه صورتى جنبه تربیتى پیدا مىکند و تا چه اندازه مىتواند روش مؤثرى براى تربیت اسلامى انسان باشد.
این مقاله، با روش تحلیلى ـ استنباطى، ضمن شناسایى دقیق مفهوم عادت و عوامل مؤثر بر آن، جایگاه این روش از دیدگاه آموزههاى دینى، فلسفى و روانشناختى، آثار تربیتى و موانع و چالشهاى فراروى آن را مورد بحث قرار داده است.
نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که اگرچه عادت دادن در مراحلى از زندگى، به ویژه در دوران کودکى، مىتواند روش مؤثرى براى تربیت دینى یا اسلامى باشد، اما در مراحل بالاتر ارزش تربیتى آن به دلیل عدم سازگارى کامل با جریان تفکر منطقى، کاهش مىیابد.
رحمانپور، محمد، بختیاری نصرآبادی، حسنعلی.(1390) 'بازاندیشى در معنا، جایگاه، چالشها و آثار عادات در فرایند تربیت اسلامى'، ماهنامه معرفت، 20(1), pp. 59-
