بررسى تطبيقى حقيقت مرگ در دين زرتشت و اسلامبا تأكيد بر اوستا و قرآن

سال بيست و پنجم ـ شماره 230 (ويژه دين شناسى)

سيدمحمد حاجتى شوركى / دانش پژوه كارشناسى ارشد دين شناسى مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره        hajati65@chmail.ir

محمد جعفرى / دانشيار گروه كلام مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره        mjafari125@yahoo.com

دريافت: 19/5/95               پذيرش: 21/10/95

چكيده

از مسائل كلامى مورد اختلاف ميان دين اسلام و زرتشت، آموزه مرگ است. نوشتار حاضر، با هدف بررسى تطبيقى چيستى مرگ و مقوله هاى مرتبط با آن در دو دين زرتشت و اسلام، ابتدا به تعريف و توصيف آموزه مرگ و مسائل مرتبط با آن در دين زرتشت و اسلام مى پردازد، سپس با بيان شباهت ها و تفاوت ها در اين زمينه، در پايان تحليلى نو ارائه مى نمايد. شباهت هايى در اين بين وجود دارد؛ ازجمله: حتمى بودن و عموميت مرگ و حيات روح پس از مرگ. اما تفاوت ها بيشتر است، كه در اين خصوص مى توان به وصف خالقيت مرگ براى «اهريمن» در دين زرتشت و «اللّه» خالق مرگ در اسلام، شر بودن مرگ در كيش زرتشت و خير بودن مرگ در دين اسلام و وظيفه مبارزه انسان با مرگ در دين زرتشت و اشتياق مؤن به مرگ در دين اسلام اشاره كرد. اين مقاله با روش تطبيقى ـ تحليلى نگاشته شده و تأكيد آن در ارائه مباحث بر دو متن مقدس يعنى قرآن و اوستاست.

كليدواژه ها: اسلام، زرتشت، مرگ، اهريمن، مأمور مرگ، خالق مرگ.