سخن آغازين

سخن آغازين

«اتحاد ملّي و انسجام اسلامي» نامي است كه مقام معظّم رهبري براي سال 1386 برگزيدند. اين نامگذاري در نهايت، درايت و آگاهي از وضعيت موجود شكل گرفته است. حقيقت آن است كه بسياري از مشكلات فراروي نظام جمهوري اسلامي به فقدان همين امر بازگشت دارد. حال چنانچه اين تدبير مقام معظّم رهبري مورد توجه قرار گيرد و زمينه اتحاد ميان مسلمانان و نيز انسجام ميان مردم و مسئولان افزايش يابد، برخي از مشكلات كنوني نظام جمهوري اسلامي در عرصه داخلي و خارجي مرتفع خواهد گرديد و تهديدات فراروي نظام جمهوري اسلامي جاي خود را به فرصتهايي خواهند داد كه هم براي جمهوري اسلامي ايران و هم براي كشورهاي اسلامي حايز اهميت خواهند بود و در نتيجه، منشأ بسياري از كشمكشهاي سياسي بيهوده داخلي و درگيريهاي منطقه اي، به ويژه درگيريهاي فرقهاي، از ميان خواهد رفت.

ترديد نبايد كرد كه بيگانگان همواره در تلاش بودهاند تا با افزايش دامنه اختلافات در ميان كشورهاي اسلامي، به فرصتي براي تثبيت موقعيت خود در منطقه دست يابند. يكي از حربههاي كهنه آنان، دامن زدن به اختلافات فرقهاي ميان گروههاي مذهبي است. اختلافات ميان مسلمانان به اختلاف ميان شيعه و سنّي ختم نميشود، بلكه استعمار كهن و استعمار فرانو همواره به دنبال ايجاد درگيري و اختلاف ميان فرقههاي مختلف اهلتسنّن نيز بوده و در اين زمينه، به موفقيتهايي نيز دست يافته است. اين امر بايد مسلمانان را به خود آوَرَد تا براي اين معضل چاره اي بينديشند. اختلاف ميان گروههاي مذهبي امري طبيعي است كه همواره وجود داشته، اما وجود اين اختلافات، به تنهايي نميتواند منشأ نزاع و درگيري ميان آنها شود; چراكه در طول تاريخ، بسياري از حاميان اين مذاهب در كنار يكديگر زيسته و زندگي مسالمتآميزي داشتهاند. آنچه گاهي موجب درگيري و نزاع شده ناشي از دخالت دسيسهگرانِ بيگانه بوده كه به انحاي گوناگون در لايههاي سياسي و فرهنگي كشورهاي اسلامي نفوذ كرده اند و هر از گاهي كه منافع آنان اقتضا ميكند، به اين سياست شيطاني ديرينه خود پناه آوردهاند. افسوس كه نيروهاي توانمند و مستعد كشورهاي اسلامي براي اداره منطقه و حتي فضاي بينالملل، در سايه شوم درگيريهاي ميان خود مسلمانان به فعليت نرسيده اند! چنانچه اين رويه ادامه يابد، بيم آن مي رود كه استعمار فرانو تمام كشورهاي اسلامي را در سيطره خود درآورد و ظرفيتهاي بالاي اين كشورها را به نفع خود مصادره نمايد.

علاوه بر اتحاد ميان مسلمانان، ضرورت انسجام در درون نظام جمهوري اسلامي، بيش از پيش احساس ميشود. فاصله ميان نيروهاي خودي، كه بيش از هر چيز، ناشي از خواهشهاي نفساني خود افراد است، مستلزم تدبيري است تا اين نيروها بار ديگر به خود آيند و موقعيت حسّاس جمهوري اسلامي را دريابند. يكي از ترفندهاي به اثبات رسيده دشمنان اين نظام آن است كه با ايجاد شكاف در ميان مردم و نظام و دولت و نيز ايجاد رخنه در ميان خود مسئولان نظام، به اهداف خود دست يابند. تزريق كمكهاي رسمي و غيررسمي از سوي بيگانگان براي برخي افراد و گروهها و يا حتي احزاب، حاكي از آن است كه دشمن نيز پي برده است كه تنها از طريق ايجاد اختلاف و شكاف ميان نيروهاي وفادار به نظام، ميتواند راه به جايي ببرد. روشن است كه اين اختلافات و درگيريها بخشي از توان نيروهاي متخصص متعهد را به خود اختصاص خواهد داد و همين امر كافي است تا مسئولان نظام جمهوري اسلامي را در تأمين نيازهاي اصلي مردم ناكام گذارد. در نتيجه، فاصله ميان مردم و مسئولان افزايش خواهد يافت و نظام مقدس جمهوري اسلامي از اين بابت آسيب خواهد ديد.

دبير گروه