نقد و بررسي برخي از شبهات حديث ثقلين

سال بيست و هفتم ـ شماره 244 (ويژة کلام)

عبدالرحمن باقرزاده / استادیار دانشگاه مازندران                                                                                     a.bagherzadeh@umz.ac.ir

دريافت: 20/7/96                         پذيرش: 25/11/96

چکیده

در طول تاریخ اسلام، حدیث «ثقلین» به عنوان سندی پرافتخار بر صفحة زرین حقیقت شیعی درخشیده و در حوزه‌های گوناگون کلامی، فقهی، حدیثی و تاريخي محل استناد شیعیان بوده است. این سند از چنان ظرفیتی برخوردار است که می‌تواند عامل وصل بوده و رفع اختلافات بین امت اسلام را موجب گردد و زمينة انسجام مسلمانان را فراهم سازد، ولی متأسفانه به سبب جهالت و بی‌مهری‌ها، از این ظرفیت عظیم درست استفاده نشده است. سؤال اصلی این است که چه عواملی موجب دور ماندن امت اسلام از این ظرفیت گردیده است؟ به نظر می‌رسد شبهه‌افکنی‌ها یکی از عوامل مزبور است. ضرورت فراهم آمدن بستر مناسب برای استفاده هرچه بیشتر از این ظرفیت، نگارنده را واداشت تا در تحقیق حاضر به دنبال پاسخ به برخی از آن شبهات برآید. 
روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی و مستند به منابع معتبر عامه است تا زمينة پذیرش بهتر مطالب را فراهم سازد. یافته‌های تحقیق نشان‌دهندة ضعف بنیادین شبهات واردشده بوده و با اندکی تأمل و ملاحظة منصفانه، شبهات مزبور قابل برطرف شدن است.

كليدواژه‌ها: حدیث ثقلین، صحیح بخاری، حدیث اصحابی کالنجوم، حدیث اقتدا به شیخین.