اهتمام شيعيان واقعي به خودسازي و تهذيب نفس

آيت‌الله علامه محمدتقي مصباح
چكيده
اين مقاله به تفسير و شرح كلام اميرمؤمنان علي علیه السلام در خصوص نشانة پرهيزكاران و شيعيان واقعي مي‌پردازد. توفيق هر انساني در تقويت نفس، ترقي، سعادت و تكامل پيش از هر چيز در گرو همت و اراده اوست تا فراگيري آموزه‌هاي تربيتي. خودسازي، خودپروري و تلاش و كوشش انسان براي پرورش و تربيت خود و نيل به كمال و سعادت و مبارزه با عوامل انحطاط و انحراف است. تربيت افزون بر عزم و اراده جدي متربي، نيازمند مربي دلسوز است كه با تعليم رفتارهاي درست به متربي و راهنمايي او به فضايل و كمالات اخلاقي و بازداشتن وي از زذايل اخلاقي، زمينة تربيت متربي را فراهم سازد. بدين منظور، تأمين نيازهاي روحي و جسمي و نيز بهره‌گيري از اهرم تشويق و تنبيه، براي نيل به تربيت ضروري است.    
ازاين‌رو، شيعيان واقعي به آنچه جاودانه و ماندگار است رغبت دارند، به آنچه فاني و گذراست دل نمي‌بندند. انسان عاقل با مقايسه جاودانگي و برتري آخرت بر دنياي فاني، هرگز حاضر نمي‌شود لذت گذرا و اندك و موهوم دنيا را بر سعادت ابدي و نعمت‌هاي جاودانه بهشت ترجيح دهد.

كليدواژه‌ها: شيعيان، خودسازي، تهذيب نفس، غرايز، تربيت، ماهيت عقل.