استدلال براي آموزة «توحيد» بررسي، تحليل و مقايسه ديدگاه علامه طباطبائي و ابن‌ميمون
user warning: Can't find record in 'progress'
query: DELETE FROM progress WHERE name = 'ultimate_cron_poorman' in D:\WebSites\nashriyat.ir\sites\all\modules\progress\progress.module on line 131.
قيمت مقاله الكترونيكي:
3000تومان
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 2.pdf | 292.14 کیلو بایت |
سال بيست و هفتم ـ شماره 248 (ويژة كلام)
استدلال برای آموزة «توحید»
بررسی، تحلیل و مقایسه دیدگاه علامه طباطبائی و ابن‌میمون
حسن دین‌پناه / دانشجوی دکتری ادیان مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره hasandinpanah@gmail.com
دريافت: 25/11/96 پذيرش: 11/4/97
چکیده
آموزة «توحید» از جملة اصل‌های مورد تأکید همة ادیان الهی بوده و در میان آنها، تنها یهودیت و اسلام دارای توحید خالص و ناب هستند. ازآنجاکه ابن‌میمون در یهودیت و علامه طباطبائی در امامیه، نقش بسزایی در شکوفا کردن تعالیم دینی داشتند، این مقاله به روش تطبیقي ـ تحلیلی، پس از ارائة دیدگاه‌های این دو دانشمند بزرگ از براهین توحید، نقاط اتفاق و اختلاف آنان را بیان، مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. تنها استدلال ابن‌میمون برای توحید، بساطت ذات الهی است. اما با وجود اینکه مهم‌ترین برهان علامه طباطبائي، صرافت وجود الهی است، ولی برهان بساطت و براهین دیگر را نیز برای توحید اقامه کرده است. ابن‌میمون، اشکالاتی بر براهین توحید وارد کرده است که این تحقیق بیانگر آن است که هیچ‌یک از آنها، بر تقریرهای علامه طباطبائی از برهان تمانع و تغایر وارد نیست.
کلیدواژه‌ها: توحید، علامه طباطبائی، ابن‌میمون، براهین توحید، صرافت، بساطت، تمانع.
سال انتشار:
27
شماره مجله:
247
شماره صفحه:
15
