معرفت

در تشکیل مدینه فاضله و جامعه آرمانی، که می تواند ملی، منطقه ای یا جهانی باشد، چهار عامل تعیین کننده است:
اول) مکتب، آرمان، دین و آیین، ایدئولوژی؛
دوم) رهبر، حاکم، مدیر، مجری؛
سوم) قانون، قواعد رفتاری و سنت ها؛
چهارم) مردم.
اسلام، انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران، ایده ای جهانی دارد. ما، نه تنها برای کشور خود، برنامه داریم، بلکه هدف ما، همه مسلمانان جهان، و حتی همه بشریت است. درصددیم تا از دستاوردهای حقیقتی که به آن نائل شده ایم، دیگران را هم برخوردار کنیم.
اینک که رهبری الهی و هوشیار داریم، باید اولاً، بابت این نعمت بزرگ، خداوند متعال را شاکر باشیم؛ این توصیه کسانی است که او را از عمق جان درک می کنند و می گویند اگر تنها همین یک نعمت را خداوند به ما داده بود، باید تمام عمر را به شکرگزاری خدا می گذراندیم. ثانیاً، باید گوش به فرمان او باشیم و او را یاری کنیم. تجربه نشان داده که هر وقت به سخنان او عمل شد، موفق شدیم؛ نهادهایی که مستقیماً زیرنظر او هستند و تابع او بوده اند، موفقیت های چشمگیری به دست آورده اند. جالب اینکه، رهبر الهی و حکیم ما، می گوید هر جا به اسلام و نسخه بومی خود عمل کردیم، و از الگوی غربی، پرهیز کردیم موفق بودیم.
امید رهبری به کسانی است که رویش ها؛ یعنی معجزه های انقلاب هستند؛ چراکه ریزش ها، منیت ها دارند. خودرأیی آنها نمی گذارد که مملکت و مردم از ثمرات حکمت های نظرات رهبری برخوردار شوند.
مسئولین اجرایی باید به جای آزمون و خطای ایده های ناپختة خود، یا نگاه به نظریه های غربی، یا محور قرار دادن دیدگاه جناحی در کشورداری و سیاست، به اوامر و تدبیرهای دلسوزانه او گوش فرادهند؛ چراکه صلاح خود آنها و کشور، در آن است. مثلاً تولید داخلی بخصوص صنعت خودرو، می تواند پیشتاز باشد، اما معطل بی مدیریتی و بی انگیزگی است و تذکرات رهبری در حفظ و ارتقای تولید خودروی ملی بر زمین مانده است.
رهبر مدینه فاضله یا جامعه آرمانی اسلامی، حاکم حکیمی است که به دستورات حکمت آمیز او، باید گوش فرا داد؛ بخصوص که عالم و مطلع باشد، هوا و هوسی نداشته و مدیریت، کفایت و شایستگی خود را هم اثبات کرده باشد؛ امری که دوست و دشمن به آن اعتراف دارند.

دبیرگروه علوم سیاسی