معرفت

سال بیست و هشتم ـ  شماره چهارم، پیاپی 259 (ویژة فلسفه)

حسن رهبر/ استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان    h_rahbar@theo.usb.ac.ir
دریافت: 10/11/97                    پذیرش: 25/03/98
چکیده
پژوهش حاضر در پیِ یافتن منابع اصلی آموزه های صدرالمتألهین در میان آثار اوست. نگارنده با روش پژوهش کیفی و توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای تلاش کرده از لابه لای آثار صدرالمتألهین به این سؤال پاسخ گوید که منابع اصلی وی که از آنها در مقام های سه گانة گردآوری، داوری و نظریه پردازی بهره برده، کدام است. اگرچه استفادة صدرالمتألهین از منابع مختلف قطعی است، اما در تعداد و انواع آن بین محققان اختلاف نظرهایی وجود دارد. با وجود این، نگارنده بر این باور است که مبتنی بر بررسی آثار صدرالمتألهین، می توان از هشت منبع به عنوان منابع اصلی او نام برد، که عبارتند از: قرآن و حدیث، فلسفة یونان، فلسفة مشاء، فلسفة اشراق، مکتب اصفهان، عرفان ابن عربی، تفکر کلامی، و آموزه های فلسفی ـ کلامی اسماعیلیه. شناخت صحیح منابع آموزه های صدرالمتألهین به کیفیت و صحت ارزیابی محققان از افکار و نظرات صدرالمتألهین و حکمت متعالیه او می افزاید.
کلیدواژه ها: منابع، صدرالمتألهین، حکمت متعالیه، احصاء.