معرفت

با ناله بسیار به مناسبت سالگرد ارتحال امام خمینی (ره)

خمینی؛ ای امتداد سیادت و سادات، ای بسط رزق عرفان و می صاقی بر قبض لبهای خشکیده استضعاف، ای تبسم مرواریدی، ای بی نقاب ناشناخته، ای هرگز نمیر زنده به عشق، ای کژ نهاده ابروی نازیدن، ای نسیم نوازش تند ژکوب، ای رامشگر نجیب، ای حیای عریان، ای جمعت فیه الاضداد یکرنیگی، ای فریاد خجسته بیداری، ای سکوت فهمند حکمت خیز ای انعکاس ماه لطف در جاری کوثر، ای محاسن سپید همه فن حریف، ای برقامت حادثه هیکل نور، ای کوثر جاری، با لطف بسیار؛ ای سرو خرامان با ناز بسیار؛ ای ابر و کمان، با ناوک بسیار، ای سیمین ساق، با غمزه بسیار؛ ای اشک شب، با ناله بسیار...

عشق به تو می ماند، صیاد؛ عقل به تو می ماند، فرزانه؛ زندگی به تو می ماند، سرشار؛ خورشید به تو می ماند، سخاوتمند؛ ماه به تو می ماند، ماهرخ؛ آسمان به تو می ماند، پهناور؛ اقیانوس به تو می ماند، آرام؛ شمع به تو می ماند، فروزان؛ گل به تو می ماند، دلبر؛ پروانه به تو می ماند، دلسوخته، شعر به تومی ماند، موزون؛ نور به تو می ماند، فراگیر...

تو روح منی، روح الله، تو دست نوازشی، یدالله؛ تو رکوع و تواضعی، عبدالله، تو غرش و نهیبی، اسدالله، تو نرگس جادویی، عین الله؛ ای جبین زهره اندیشه؛ تو صبح عصری، که شب دوباره نباید؛ تو استوار یقینی که شک دوباره نباید، تو رجم غرور رجیمی، که شیطان دوباره نیاید... ای به جلوه آمده با طلعت خوش منظر، کلام تو چه راست بر ستیغ عدالت می خرامد؛ اشک تو چه رندانه قیمت درناب را می شکند؛ مژگاه تو چه حریفان دل مشتاقان را نشان می رود.

دل که از ناوک مژگان تو در خون می شد *** باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود
حافظ

ای به قیام، سروناز؛ به قنوت؛ بید مجنون، ای به فریاد، شیر روز؛ ارتفاع تو چه بلند است! ای مور نواز؛ صلابت تو چون کوه است؛ ای ذره پرور، خاک قدم تو چه توتیای برکت خیز است! از چشم من پیداست؛ دست سیمین ساق تو چه گرم و نازنین است! از دست من پیداست، خنجر ابروی تو چه کار آمد است! از قلب من پیداست، هزار هزار به عشق موی مجعدت اسیرند، از چنگ من پیداست...

پیشانیت تنفس یک صبح است *** صبحی که پایان یک شب یلداست

وقتی تو آمدی؛ شب بود، سرد بود، تشنه بودیم و خفته... داشتیم بوزینه می شدیم به حال ما گریه کردی از خدا گفتی، طاقه طاقه عفاف میان برهنگان قرن سیاه کردی، گرم شدیم، پیمانه پیمانه شراب طهور لیس فی الدار دیار الا هو به کاممان ریختی، سیراب شدیم، پیمان گرفتی همیشه مست این می، باشیم:

پیمان گرفتی اول از دردی کشانت *** و آنگه یکایک را سرپیمانه کردی
آیت الله حسن زاده آملی

خمینی تو همیشه جاوید عشقی:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
شهریار

مدح تو گفتم گرچه حدم نیست این اوج *** گاهی خسی را با افتد بر سر موج

تهیه و تنظیم: حمید رجایی