درنگى در تفسير آيات بيانگر رابطه تصديقى قرآنبا كتاب هاى آسمانى پيشين

سال بيست و پنجم ـ شماره 230 (ويژه دين شناسى)

غلامعلى عزيزى كيا / استاديار گروه تفسير و علوم قرآن مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره          azizikia@qabas.net

دريافت: 15/3/95               پذيرش: 27/9/95

چكيده

آموزه مصدق بودن قرآن براى كتاب هاى آسمانى پيشين در تعداد قابل توجهى از آيات قرآن مطرح شده است. آيا مقصود خداوند از مصدق بودن، ظاهر ابتدايى اين آيات است كه تمام محتواى كتاب هاى آسمانى در دست كتابيان عصر نزول را گواهى مى كند؟ يا آنكه اين ظاهر ابتدايى مقصود نيست؟ اگر پاسخ منفى است، چه راه حلى براى كشف مقصود خداوند از اين آيات وجود دارد؟ تفسيرهاى ارائه شده از اين آيات گاه با آيات ديگر قرآن ناسازگار است و برخى ديگر نيز نياز به تكميل دارد. اين مقاله به روش توصيف و تحليل، ديدگاه هاى مختلف در شرح و تفسير اين آيات را بررسيده و با استناد به آيات مرتبط با اين موضوع، مقصود از مصدق بودن قرآن را تأييد فى الجمله كتاب هاى آسمانى موجود در عصر نزول قرآن مى داند.

كليدواژه ها: قرآن و كتاب هاى آسمانى، قرآن و اديان ديگر، رابطه تصديقى قرآن با كتب آسمانى، تصديق تورات و انجيل در قرآن، تحريف پذيرى تورات و انجيل.